Allereerst wordt het ontstaan van genoemde erosieput bevestigd op basis van een korte studie van historische bodemkaarten. Vervolgens wordt met behulp van een numeriek model nagegaan welk effect de aanleg van de kribben heeft op de optredende bodemschuifspanning. Hierbij worden twee varianten beschouwd, waarbij de kribben afwaarts repectievelijk opwaarts georiënteerd zijn. De modelresultaten laten zien dat de bodemschuifspanning tussen de kribben in het algemeen afneemt, enkel nabij de oever zijn er gebieden met een toename. De relatieve tijdsduur dat de kritische bodemschuifspanning voor erosie wordt overschreden is beperkt en bedraagt maximaal 20%. Het sediment tussen de kribben is op basis van deze studie dus beperkt mobiel. Omdat de studie is gebaseerd op hydrodynamische berekeningen zijn hier echter verder geen kwantitatieve uitspraken over te doen.

Op basis van de modelresultaten is de variant met opwaarts georiënteerde kribben lichtelijk preferent.