Hiertoe zijn voor golfrichtingen NW (-45°), -37° en NNW (-22,5°) simulaties uitgevoerd voor een 1000-jarige storm met kortkruinige golfindringing. Directionele spreiding van de golven zorgt ervoor dat meer golfenergie toekomt in de schaduwzones achter de havendammen.

In vergelijking tot simulaties met langkruinige golven resulteren kortkruinige golven enkel in een toename van de golfhoogte voor golfrichting NNW, maar deze zijn niet maatgevend in vergelijking met golfrichtingen NW en -37°. Voor de westelijke zijde van de Halve Maan resulteren de hoogste, kortkruinige golven uit golfrichting -37°; voor de noordelijke zijde uit golfrichting NW.

Belangrijk hierbij op te merken is dat het toevoegen van meerdere sponslagen langs de Halve Maan zorgt voor een irreëel hoge dissipatie van de golfenergie en dientengevolge een onderschatting van de lokale golfhoogtes. Bijkomend is het 1/3 talud van de Halve Maan afgetopt tot een waterdiepte van 4 m, wat eveneens bijdraagt tot een onderschatting van de lokale golfhoogtes.

Uit deze MIKE21-BW simulaties volgt het lokale golfklimaat bestaande uit invallende en gereflecteerde golven. Voor het ontwerp dienen echter enkel invallende golfhoogtes gebruikt te worden.