De scheiding van slib en plankton
Budding, M.C. (1974). De scheiding van slib en plankton. NIOZ-rapport, 1974(4). Nederlands Instituut voor Onderzoek der Zee: Texel. 38 pp.
Deel van: NIOZ-rapport. Netherlands Institute for Sea Research (NIOZ): Den Burg. ISSN 0923-3210, meer
|   |
| Abstract |
Met behulp van een gewone laboratorium-centrifuge en het in de handel verkrijgbare silica-gel LUDOX is het mogelijk in zeewater gesuspendeerd slib en plankton van elkaar te scheiden. Daardoor wordt het mogelijk de grootteverdeling van de slib-en planktondeeltjes afzonderlijk te bepalen met behulp van automatische (i.c. Coulter Counter-)tellingen. Allereerst wordt daartoe het gesuspendeerde materiaal, nog in het oorspronkelijke monster verenigd, geteld. Vervolgens wordt het de eerste keer gecentrifugeerd in het "eigen" zeewater, om het te concentreren. Daarna wordt het geconcentreerde materiaal in een centrifugebuis gebracht, op een laagje 22% sucrose-oplossing, dat zich op zijn beurt op een laag LUDOX bevindt. De buis wordt gedurende 10 minuten met een snelheid van 3500 toeren per minuut gecentrifugeerd, waarna het slib zich op de bodem van de buis bevindt, en het plankton op het oppervlak van de LUDOX rust. Dit plankton wordt zeer voorzichtig teruggewonnen, en opnieuw in (gefiltreerd) zeewater gesuspendeerd. Telling van deze suspensie geeft de grootteverdeling van het plankton, zoals het in het oorspronkelijke monster aanwezig was. De grootteverdeling van het slib wordt gevonden door de waarden die de laatste telling heeft opgeleverd af te trekken van de waarden uit de eerste telling. Directe telling van de slibdeeltjes onderuit de centrifugebuis levert zeer waarschijnlijk niet de grootteverdeling van het slib zoals het in het oorspronkelijke monster voorkwam op. Het complexe flocculatie-gedrag van de kleimineralen, waaruit het slib grotendeels bestaat, maakt indirecte telling noodzakelijk. |
|
